WHY

Waarom voel ik mij altijd zo verantwoordelijk om dingen te doen, of te regelen? Omdat ik het niet graag aan anderen overlaat. 

WHY

Waarom durf ik zaken niet over te laten aan anderen? omdat ik bang ben dat het dan niet goed komt. ik vind het lastig om de touwtjes los te laten. 

WHY

Waarom vind ik het lastig om de touwtjes los te laten? omdat ik graag de controle houd, de zekerheid.

WHY

Waarom houd ik zelf graag de controle, de zekerheid? omdat ik anders uit mijn comfortzone moet stappen en dat vind ik eng. 

WHY

Waarom belemmer ik mezelf in mijn geluk door in mijn comfortzone te blijven? Dit is een erg confronterende vraag en ik weet hier dan ook nog niet zo goed het antwoord op. Tijdens de minor heb ik al wel geleerd dat uit je comfortzone stappen (letterlijk en figuurlijk) ontzettend leuk is en het je ogen opent op verschillende vlakken. Ik wil mijn comfortzone los laten. 

Na de Yogales hebben wij een wensballon beschreven met de tekst: "wij laten het los!". Deze hebben wij ondertekend met onze namen en vervolgens buiten aangestoken en letterlijk los gelaten. Wij vonden dit een mooi symbolisch teken waarbij wij graag onze "struggles" willen loslaten. zoals eerder aangegeven betekend het voor ieder van ons iets anders maar kunnen wij elkaar daar wel bij helpen. 

             Ik vond het uiteindelijk nog best emotioneel om deze wensballon los te laten. omdat ik heel graag mijn ergernissen wil loslaten, deze kosten mij ontzettend veel energie en hebben totaal geen nut. Door deze wensballon los te laten ben ik nog weer extra gemotiveerd om mijn doel te halen. 

Tijdens de 21 dagen challenge ga ik proberen zoveel mogelijk los te laten. Echter bleek dit in de praktijk erg lastig te zijn. Vooral in het begin vond ik het moeilijk om de situaties te herkennen die ik moest loslaten. Op het werk doen er zich regelmatig situaties voor waarin ik ,zoals eerder beschreven, me ontzettend verantwoordelijk voel ondanks dat ik er totaal geen controle over heb. Ik kom dan ook vooral op het werk regelmatig 'face to face' te staan met mijn doel. Door hier met Ella, Mayke en Amber over te praten tijdens onze meetings op school en in onze whatsapp groep, kon ik de situaties tijdens mijn werk beter herkennen. Op het moment dat er zich dan weer een situatie voordeed kon ik mezelf eraan herinneren dat ik het los moest laten. Door dit in mijn hoofd te herhalen en mezelf af te leiden door andere werkzaamheden kon ik het makkelijker loslaten. Deze afleidingsmethode heeft mij de laatste tijd vaker geholpen.

                             Een mooi voorbeeld is tijdens een workshop van een tweetal andere deelnemers van de minor. Er werd ontzettend veel geouwehoerd tijdens hun workshop, en ze grepen niet goed in om de orde een beetje te bewaren. Op dat moment zat ik mezelf echt op te vreten. Ik was me ontzettend aan het ergeren. Een mooi moment om iets los te laten. Ik vond het dan ook erg fijn dat Amber zag dat ik me irriteerde en fluisterde :"laat het los". Dit kleine zinnetje heeft me op dat moment ontzettende geholpen omdat ik daardoor de situatie kon herkennen. Ik was me aan het ergeren aan iets waar ik zelf geen controle over had. Door het inzien van het feit dat ik hier geen controle over had, dacht ik bij mezelf:'Stop hier toch geen energie in, laat het los". Zo kon ik het loslaten en me bezig houden met iets anders. 

                            Een ander mooi voorbeeld tijdens deze challenge was tijdens de overleggen over de Legacy. Waar ik mij in het begin ontzettend verantwoordelijk voelde en de touwtjes graag in handen had, heb ik door het doel van crea-samen de touwtjes grotendeels uit handen kunnen geven wat betreft de legacy. Ik ben meer naar de achtergrond getreden en heb daardoor andere mensen de kans gegeven op de voorgrond te treden. Ik heb echter wel geprobeerd niet helemaal op de achtergrond te verdwijnen en heb naar mijn gevoel wel mijn steentje bijgedragen aan de legacy. Het was dan ook in het begin erg onwennig om wat meer op de achtergrond te treden, maar de legacy is heel mooi geworden en het is dus goed gekomen zonder dat ik de touwtjes in handen had. Een mooi leer moment voor mezelf. 

De 21 dagen challenge is dus niet helemaal verlopen zoals gepland, maar ook dat heb ik losgelaten. Omdat ik wel resultaat heb geboekt met betrekking op het doel, ik heb het alleen uitgevoerd op een andere manier. 

19 oktober 

Vandaag besloten om samen met Amber, Ella en Mayke Crea-samen te doen. ik had hier al eerder met Ella over gesproken omdat wij allebei de controle wat meer willen loslaten en Amber en Mayke sloten zich hierbij aan op hun eigen manier. Om elkaar goed te kunnen bereiken hebben we een whatsapp groep aangemaakt. 

21 November

Door alle drukte van andere onderwerpen hebben we nu pas weer samengezeten.door duidelijk vast te leggen en elkaar te vertellen wat voor ieder van ons loslaten betekend, hebben we een overzicht gekregen en weten we beter hoe we crea-samen aan kunnen gaan pakken. 

21 november

We hebben besloten om onze crea-samen ook vast te leggen op een A2 vel om zo ook iets tastbaars te hebben. we hebben bij ons crea-plan gemerkt dat tastbaarheid helpt bij de verbondenheid. de eerder geformuleerde doelen hebben we hierop geschreven en met de tijd breidt dit papier zich uit. 

5 december 

Tijdens kunst hebben Ella, Mayke en ik samen gezeten voor crea-samen. Ik had hier heel erg behoefte aan op dat moment omdat er zich op het werk een situatie had voorgedaan die ik graag persoonlijk even wou bespreken in plaats van over de app. Ella en Mayke hebben me hier heel mee geholpen door gewoon te luisteren en hele simpele vragen te stellen zoals: Wat voel je daarbij? zou je het zelf ook zo doen? Helaas was Amber ziek, maar ze heeft wel het PVA naar Jaco gestuurd. 

12 December 

Vandaag hebben we met z'n vieren een heel prettig en ontspannen gesprek ondanks dat de onderwerpen wel heel serieus waren. Ik merkte zelf vooral dat ik de behoefte had erover te praten. het letterlijk uitspreken helpt soms al zoveel. 

14 December

Vandaag hebben we meer praktische zaken besproken over de crea-samen. zo hebben we afgesproken een wensballon te gebruiken om letterlijk onze 'doelen' los te laten. ook hebben we afgesproken een les yoga bij te wonen. deze moet nog gepland worden. 

14 Januari 

Vandaag was de dag van de Yoga! ik had er heel veel zin en had last van gezonde spanning. de les was voor de eerste keer wel een beetje onwennig maar ik ben erg blij dat we allemaal serieus mee hebben gedaan en ook wat aan hebben gehad. hierna hebben we de wensballon opgelaten bij Amber thuis. 

21 januari 

vandaag hebben we nog beter kunnen concretiseren wat we nog moeten doen voor crea-samen en wat we daarvoor nodig hebben. o.a. een individuele opdracht en het A2 vel moet nog uitgebreid worden

23 Januari 

Tijdens de laatste meeting hebben we het A2 blad afgemaakt en besproken of we elkaar nog ergens mee konden helpen. 

Ontspannen is een belangrijke factor om iets los te laten. In mijn geval kan ik heel goed ontspannen als ik gewoon lekker op stal aan het tuttelen ben en lekker een paard of pony uitgebreid sta te poetsen. Dit heb ik dan ook weer opgepakt en ben minimaal 1 keer per week naar stal gereden om een paard/pony uit z'n stal te trekken en lekker uitgebreid te poetsen. Dit is een inzicht wat ik aan het begin van de minor al heb gedeeld met de groep. Het eerste half jaar van 2018 was voor mij een iets mindere periode waardoor ik vaak te vinden was in de stallen om te ontspannen en te ontsnappen aan alle stress van het dagelijkse leventje. Paarden zijn dan ook mooie dieren die je gevoel reflecteren. Dit werkt erg goed voor mij en ik zal dit dan ook blijven doen, niet alleen om situaties los te laten maar ook om de ontspanning op te zoeken. 

Paard poetsen 6-02-2019 

Vandaag heeft er zich een vervelende situatie voorgedaan tijdens het oppassen overdag waardoor ik erg van streek ben geraakt. om weer tot rust te komen en de situatie te reflecteren ben ik 's avonds naar stal gegaan en ben ik een paard gaan poetsen. Deze keer heb ik pen en papier meegenomen en geprobeerd tijdens het poetsen mijn gedachtes op papier te zetten. 

Tijdens het oppassen kreeg één van mijn oppaskindjes voor het eerst in mijn bijzijn een soort woedeaanval. Dit ben ik absoluut niet van haar gewend. 1.5 uur lang ben ik met haar bezig geweest om haar weer rustig te krijgen. Het leek alsof ze "bezeten" was, alleen maar krijsen en schreeuwen en schelden en gooien met dingen. ik was er stil van. en ergens vond ik het ook heel eng.

Tijdens het poetsen heb ik veel nagedacht over wat er die middag gebeurd is. ik heb zoveel mogelijk op papier gezet, en ik ben als het ware op de automatische piloot gaan poetsen. het was dan ook erg prettig dat er die avond even niemand anders op stal was. Tijdens het poetsen ben ik eerst de situatie zelf gaan reflecteren. hoe begon het? wat was de aanleiding? wat heb ik zelf gedaan? wat deed zij? achteraf had ik allemaal twijfels of ik wel goed gehandeld had. of ik toch de moeder of vader had moeten bellen. Gelukkig realiseerde ik me heel goed dat de ouders en ik op 1 lijn zitten en hebben zij ook duidelijk aangegeven dat ik goed gehandeld heb en het ook niet anders had kunnen doen. Mijn emotie komt dan ook vooral uit het feit dat ik gewoon zo ontzettend schrok van haar reactie. de knop ging om en opeens leek ze wel bezeten. achteraf schijnt ze het al een paar keer eerder te hebben gehad maar de ouders hadden gehoopt/en niet verwacht dat het bij mij ook voor zou komen. Ergens betekent dat dan wel dat ze zich zo comfortabel voelt bij mij dat ze gewoon "zichzelf" kan zijn en ook bij mij zó boos wordt. het gekke was dat na 1.5 uur opeens de knop ook weer omging en ze weer het lieve meisje was zoals ik haar kende. heel gek eigenlijk. ik realiseer me heel goed dat ze ergens last van heeft en ze hier eigenlijk zelf niet heel veel aan kan doen. ik ben dan ook absoluut niet boos op haar. 

Tijdens het poetsen en het malen in mijn hoofd merkte ik dat ik ontspande, waar ik in het begin de borstel met een gespannen hand vasthield, had ik aan het einde de borstels losjes in mijn hand. ook begon ik op een gegeven moment tegen het paard te praten terwijl ik in het begin alleen maar met mezelf en mijn gedachten bezig was. ik merkte dat ik steeds meer in het "nu" bezig was en op een gegeven moment de situatie meer kon loslaten. ik heb mezelf "toegesproken" met de woorden:"het is gebeurd, je hebt je best gedaan en gehandeld zoals jij dacht dat juist was, je hebt de ouders op de hoogte gebracht en ook eerlijk verteld dat je er heel erg van bent geschrokken en ook de ouders zeiden dat het ze heel erg speet maar dat ze trots op je waren dat je zo rustig bent gebleven". ook voelde ik totaal geen woede tegenover het meisje waardoor ik het nog makkelijker los kon laten. Toen ik het eenmaal los kon laten voelde ik me opgelucht. ik was op dat moment me alleen nog maar bewust van het moment daar op stal. lekker een aan poetsen terwijl het paard z'n ogen dicht had van ontspanning haha. 

Reflectie door middel van Mittendorf (2012)

Betekenisvolle ervaring

Deze crea-samen heb ik samenwerking gedaan met Amber, Ella en Mayke. we hadden alle vier een individueel doel die aansloot bij Loslaten. en loslaten hebben we gedaan. ieder op zijn eigen manier maar wel met elkaars steun en luisterend oor. Ik zelf heb er heel veel aan gehad dat ik na een les even iemand kon aanschieten en om advies vragen of even mijn hart luchten over een situatie die zich had voorgedaan. Eigenlijk zijn het dus gewoon vriendinnen geworden want dat is wat vriendinnen doen. 

Inzicht

Tijdens het proces van crea-samen vond ik het heel fijn er niet alleen voor te hoeven staan. want veranderen kun je niet alleen. door eraan herinnerd te worden dat ik het moest loslaten, op welke manier dan ook (schreeuwend bijvoorbeeld haha) kon ik de situatie beter analyseren en concluderen dat ik het inderdaad los moest laten. 

Keuze/actie 

Ik ben er nog lang niet en zal mezelf nog veel langer moeten aanleren dat ik mijn irritaties moet loslaten en mijn verantwoordelijkheidsgevoel op de juiste momenten moet gebruiken.