LEGACY

Het proces van de legacy begon ergens rond half september. We begonnen met z’n allen te brainstormen over ideeën, maar dit liep uit in behoorlijke chaos waarin we niet verder kwamen. Op een gegeven moment zijn we gaan filteren in het aantal ideeën. Ella had netjes meegeschreven wat alle ideeën waren. Uiteindelijk zijn we na heel wat uurtjes overleg tot een doolhof met 17 ingangen gekomen.

 

De eerst volgende keer (begin oktober) nam Ingeborg de leiding en probeerde niemand voor zijn beurt te praten. Dit overleg over de legacy ging beter. Er was meer structuur. Iedereen mocht zijn bijdrage uitwerken en uitleggen in de les. Ella en Marianne namen hierin het voortouw. Ze hebben een vragenlijst gemaakt, zodat de mening van iedereen behandeld kan worden. Daarnaast was de vraag of iedereen vijf kernwoorden vanuit zijn/haar eigen doelen door kon geven, zodat deze verwerkt konden worden in het doolhof. Ella en Marianne hebben daarna een plan van aanpak gemaakt en deze doorgestuurd naar Jaco.

Jaco’s feedback was:

• Voor wie is de legacy?
• Waar blijft het eindproduct?
• Wat is jullie eigen (tastbare) eigen bijdrage?

Hier hebben we het klassikaal over gehad en deze feedback is verder verwerkt en het plan werd opnieuw doorgestuurd naar Jaco. De sfeer rondom de legacy werd helaas niet beter. Sommige mensen vonden het overleg langdradig en alles moest snel hup en door. Anderen wouden wat meer tijd besteden om de mening van iedereen te horen waardoor er wat langdradig over bepaalde onderwerpen werd gepraat.

 

Jaco’s volgende feedback vertelde hij aan Simon. De legacy mag niet in de klas hangen/liggen en verder is het niet duidelijk wat onze tastbare herinnering is. De klas kreeg een redelijk punt hoofd, want iedereen wil graag verder met het maken van de legacy. We hebben een klas die zich graag focust op het product, maar Jaco vindt het proces minstens zo belangrijk. Kortom werk aan de winkel.

 

Maandag 26 november dachten we met zijn allen het licht te hebben gezien, door totaal iets anders te doen. Ons eerste idee leek teveel op bestaande legacy’s en in plaats van hier op voort te borduren hebben we totaal iets anders bedacht. We dachten aan iets niet tastbaars, maar om iets te gaan doen. We zijn gaan brainstormen en Babette schreef op het bord mee. Eline pakte iets meer de leiding hierin. Uiteindelijk zijn we in de convergeerfase beland en kwamen we op het idee om naar een escaperoom te gaan. Iedereen was het hiermee eens en het plan van aanpak werd geschreven en opgestuurd. Voor het eerst hing er een onze klas een ontspannen sfeer met betrekking tot de legacy. De neuzen wezen dezelfde kant op.

 

Een uurtje later kwam Jaco’s feedback binnen. Hij was behoorlijk verbaasd over ons nieuwe idee. Kort gezegd miste hij de diepgang in ons nieuwe idee. Hij snapte het idee wel achter een escaperoom, maar dat is maar een stukje van de totale legacy.

 

Dinsdagochtend fris en fruitig de dag begonnen en gelijk maar het onderwerp legacy aangesneden. Volgens Jaco zijn we twee stappen terug gegaan in plaats van één vooruit. Waar het op neer kwam, is dat een combinatie van ideeën ook een optie is. Mayke had thuis nog zitten brainstormen en kwam met een idee om de legacy te filmen. Hier kwam niet veel reactie op, maar de reactie die

kwam was positief. Tijdens de opdracht van Alex, Simon en Bram hadden we het weer over de legacy en kwamen we er eigenlijk achter dat we in een visuele cirkel zitten.

 

Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Iedereen heeft een weekje gehad om tot bezinning te komen als het gaat om de legacy. Door de workshop van Marianne en Jorik hing er een gezellige sfeer in de klas en zijn we fris en fruitig verder gaan praten over de legacy. Zoals afgesproken zou de vorige leider een nieuwe leider aanwijzen. Sharjeel en Faruk boden zich aan voor de leiding. De stiften werden gepakt en de eerste ideeën vlogen al gauw op tafel.

 

Doordat de diepgang in ons escaperoomplan miste, zijn we hier verder op door gegaan. Met de hele klas hebben we de 'why' van de legacy uitgewerkt en daarna op de 5 times why voor de escaperoom uitgevoerd. De sfeer in de klas begon goed, maar al snel werd er door elkaar heen gepraat. Aan veel koppies was te zien dat het enthousiasme een beetje weg was. Het duurde zogezegd allemaal een beetje lang qua overleggen over de 'why'. Toch werden er knopen doorgehakt en na een tijdje stond iedereen weer dezelfde kant op.

 

Er gingen ideeën over en weer om voorafgaand de escaperoom en na die tijd te gaan filmen (later besloten om na die tijd een groepsfoto te maken na de escaperoom). De film is dan onze digitale tastbare herinnering. Voorafgaand filmen had als doel om kwaliteiten op te noemen en deze toe te gaan passen in de escaperoom. Echter was het thema van het filmen de gevangenis (hierbij heeft iedereen een gevangenis pakje aan en vertelt dan wat het leerdoel is). Dus dan klopt het idee van kwaliteiten vertellen niet meer. Daarna bedacht om dus je leerdoelen voorafgaand te vertellen en na die tijd een groepsfoto maken met onze eigen kleren aan.

 

Jaco zou haast denken waarom eerst gevangeniskleren en daarna eigen kleren. Nou dat zit zo. We beginnen met gevangeniskleren om te ontsnappen uit de escaperoom en daarbij vertellen we ieder voor zich wat de leerdoelen zijn. Tijdens de escaperoom zal ieder een stukje van zichzelf inzetten om samen te ontsnappen uit de escaperoom. Hier komen we uit in onze eigen kleren, want dat staat voor onze diversiteit. Oftewel, iedereen heeft eigen doelen en kwaliteiten die ingezet kunnen worden tijdens de escaperoom.

 

Tijdens de uitleg waarom we wanneer welke kleding aantrekken, is Sanne gaan tekenen. In plaats van film bedacht ze een poster, waarin we hetzelfde over kunnen brengen als de film. Al gauw kwamen we er als klas achter dat toch niet iedereen achter het idee van een film stond en kozen we voor de poster. Hier was iedereen het mee eens.

 

Toen dit duidelijk was, vroeg Mayke wie nou het plan van aanpak gaan maken. Sanne, Jorik en Amber boden zich aan om dit te gaan doen. Ze zorgen dat voor dinsdag 11-12 het plan van aanpak bij Jaco ligt, zodat we het hier dinsdag in de les over kunnen hebben met Jaco.

Ook hebben we alvast een taakverdeling gemaakt:

• Alex, Amber en Ella zorgen voor een camera en gaan de foto's voor de poster maken. Zij zorgen ook dat de studio waar dit gedaan wordt, wordt gereserveerd.
• Lotte en Bram gaan de escaperoom reserveren voor 16 januari.
• Faruk en Serkan gaan de foto's bewerken voor de poster.
• Halil en Simon zorgen dat er een logo komt voor onze klas.
• Babette regelt het gevangenispakje.
• Jorik en Sharjeel regelen bij een drukkerij dat de poster afgedrukt kan worden.
• Sanne, Jorik en Amber maken het nieuwe plan van aanpak.
• Ingeborg wordt de minister van financiën.
• Marianne en Sharjeel gaan de poster ontwerpen.
• Mayke: notulist.
• Eline gaat uitnodigingen maken voor onze drie docenten.

Op 11 december ontstond er een grote blij! Jaco heeft ons idee voor de legacy een GO voor gegeven. Kortom: ‘It geht on!’

  

Na de les hebben we met de klas vluchtig besproken of we nog willen eten na de escaperoom of niet. Eten blijkt belangrijk te zijn in de klas en daarom besloten om toch wel te gaan eten. Echter kwam er toen een twijfel of we nog naar Rijssen willen. Het vervoer er naar toe is niet optimaal, ondanks dat er klasgenoten zijn die wel willen rijden. Er zijn ook een aantal opties in Enschede alleen zit er geen eten bij de escaperoom. Toen kwamen er al gauw andere opties, zoals een daghap. Voor nu dus de focus op een escaperoom in Enschede.

 

Kortom vandaag besloten dat iedereen 16 januari vastlegt voor de escaperoom en dat we 8 januari naar een studio gaan om de foto’s te maken.

 

Happy new year! Het jaar gelijk begonnen met foto's maken voor de legacy. Faruk heeft netjes een lokaal geregeld, maar op één of andere manier had de man van de fototoestellen pauze. Hier wouden we niet op wachten en toen hebben we de beste camera van een telefoon gebruikt voor de foto's. Onze fotografen namen de leiding en maakten vlot de foto's. Babette had haar mooie oranje pakje bij zich en Ingeborg nam de leiding om papier en stiften mee te nemen waar iedereen zijn/haar kwaliteit en leerdoel opgeschreven heeft. Bovenaan het papier een kwaliteit en onderaan het leerdoel. Vandaag ging de samenwerking goed! Het ging vlug en iedereen pakte door. Gewoon doen en aanpakken. Het is nu aan Faruk en Serkan om de foto's te bewerken. Volgende week woensdagmiddag gaan we naar de escaperoom in Enschede. Een week vloog voorbij. Faruk en Serkan zijn druk bezig geweest om de foto's voor de poster te bewerken. We lijken nu oprecht op een stelletje bajesklanten. Ze stuurden het resultaat in de groepsapp en dat mag er wezen. Dankzij het groene doek kon er een gevangenisachtergrond gebruikt worden. Mooi gedaan. Ondertussen kwam er tussen de les al een stukje poster voorbij op Marianne haar laptop. Dit zag er goed uit. Tot nu toe doet iedereen zijn taak en wordt dit netjes afgerond. Vandaag 16 januari was het dan eindelijk zover. Vanochtend in alle vroegte elkaar feedback gegeven op crea kunst en vervolgens de buik volgepropt met eten. Jaco zat ons al op te wachten bij Central Park. De groepen hadden we deze week al verdeeld. Hierin nam Alex de leiding. Het ging wat rumoerig, maar uiteindelijk hebben we elkaar ingedeeld op leerdoel. Bijvoorbeeld Sharjeel heeft als doel meer discipline tonen en dat is Mayke haar kwaliteit. Zij zaten o.a. bij elkaar in de groep zodat, in dit geval, Sharjeel wat kon leren van Mayke.

Woensdag 16 januari klokslag 13:20 mochten we dan eindelijk de kamers binnen. Binnen het uur kwamen twee groepen naar buiten. Helaas heeft het derde groepje er vijf minuten langer over gedaan. Iedereen was enthousiast over de escaperoom en vond de opdrachten leuk. We zagen zelfs een stukje cpo terug, waarin we dus soms creatief naar oplossingen moesten zoeken. Er werd ook aan doelen gewerkt. Zo toonde Mayke discipline door fanatiek bezig te gaan en Sharjeel deed dit ook. Hierop heeft Mayke hem gecomplimenteerd. Hij haakte niet af als iets niet lukte, maar ging op zoek naar nieuwe mogelijkheden. De middag gezellig afgesloten met een drankje!

 

Het einde van de minor nadert en aan het einde van deze week zijn de eerste exit gesprekken al. Hoogtijd dus dat de laatste zaken voor de legacy afgerond worden en dat er gepresenteerd wordt.

Maar wie, hoe, wat, wanneer. Kortom paniek. Vrijdagmiddagborrel stond al zowat voor de deur, maar toch nog even gauw doorgesproken wat er gebeuren moest. Dit ging wel lichtelijk chaotisch. We waren het wel eens dat diegene die het minst had gedaan, nu nog zijn/haar beste beentje voor moet zetten. Sommigen wouden namen horen, maar hier werd verder niet op in gegaan. Uiteindelijk zijn er wel een aantal taken verdeeld. Waaronder Serkan die verder gaat helpen met het afronden van de poster. Alexander wou ook nog wel helpen. Jorik zorgt dat er één poster afgedrukt wordt en we hebben besloten dat iedereen een digitale versie krijgt voor in het portfolio. 

  

Woensdag 23 heeft Jorik de poster meegenomen en na deze gemonteerd te hebben, heeft Alexander deze gepresenteerd aan de groep en Jaco. Met als afsluiter een applaus voor onszelf. 

Reflectie aan de hand van Mittendorf (2012)

Betekenisvolle ervaring

Dat was me het proces wel zeg. De legacy in een notendop: Tijdens de minor is het de bedoeling dat je als groep een legacy maakt/uitvoert of wat dan ook. veel houvast kregen we dan ook niet. Na dit eerst een paar weken uit te stellen (studie ontwijkend gedrag) hebben we dan toch maar doorgepakt en zijn we een paar keer na de les met z'n allen blijven zitten om over de legacy te stoeien. En stoeien was het, iedereen had verschillende ideeën en elkaars ideeën waren niet goed. Dezelfde personen waren altijd aan het woord, anderen juist weer niet en sommigen leken(aanname, nou en) totaal niet geïnteresseerd. Dit schoot niet op en zoals Mayke hierboven ook al heeft geschreven, de sfeer werd er niet gezelliger op. 

 

Nadat het eerste plan van aanpak was ingeleverd en afgekeurd (bah Jaco) zonk ons de moed helemaal in de schoenen. Het was dan ook merkbaar in de hele groep dat we eigenlijk de handdoek in de ring wouden gooien, maar ja, dat kan natuurlijk niet. Dit keer zijn we het anders gaan aanpakken. Mensen die vaak aan het woord waren, deden een stapje terug. Mensen die niet zo vaak wat zeiden werden gevraagd (niet gedwongen) om hun mening/ideeën met ons te delen. Er was meer overzicht tijdens de bijeenkomsten en er werd goed naar elkaar geluisterd, een hele verbetering. Toen ook het tweede plan van aanpak niet werd goedgekeurd, werd er gewoon niet meer over gesproken haha. studie vermijdend gedrag in dit geval. Gelukkig kaartte iemand na een week het onderwerp aan en hebben we ons allen ingezet om tot een goed plan van aanpak te komen met als resultaat de goedkeuring van Jaco. De uitvoering heb ik als erg leuk en spannend ervaren.

 

Inzicht

Tijdens dit proces heb ik een aantal inzichten verkregen. 1 daarvan ben ik me al een aantal jaren van bewust maar het was niet verkeerd er weer eens aan herinnerd te worden. Dit inzicht sluit tevens goed aan bij mijn crea-plan en crea-samen, mijn balans vinden tussen assertief en passief en leren loslaten! Ik heb het over het op de voorgrond treden en graag de controle hebben. Echter heeft de groep me zelf deze conclusie laten trekken in plaats van dat ik een lading kritiek over me heen kreeg. Erg fijn om te weten dat het ook zo kan. Een ander inzicht was het afkeuren van het plan van aanpak. Het afkeuren van het eerste plan van aanpak heeft er namelijk wel voor gezorgd dat we minder in hokjes gingen denken. Op het moment realiseerde ik me dit niet en de anderen misschien ook niet maar we waren veel te veel bezig met iets van een 'knutselwerk' maken. 

  

Keuze/actie 

Het was een hele ervaring om met een groep dit proces mee te maken. Voor de toekomst hoop ik deze ervaring mee te nemen en te kunnen gebruiken in bijvoorbeeld een ander teamverband. Ik zal nog wel vaker moeten realiseren dat ik een stapje terug mag en kan doen. 

 

 

Waarom is de legacy een onderdeel van de minor? 

 

De legacy. Toen ik voor het eerst hoorde over de legacy dacht ik: "ooh dat doen we even". Ik dacht dat we gewoon iets moesten maken/knutselen waar we allemaal ons steentje aan bij hadden gedragen en klaar. Nou niet dus. Achteraf gezien snap ik dat het van belang is het proces te doorlopen maar tijdens de momenten dat we met de groep samen zaten was mijn begrip ver te zoeken, mijn weerstand was echter aan het schreeuwen haha. ook de tegenslagen in de vorm van het afkeuren van het PVA door Jaco, waren binnen dit proces erg belangrijk, zie ik nu in. Het proces is zo belangrijk omdat je er toe "gedwongen" wordt om samen te werken aan een (fysiek) product die onze ontwikkeling vertegenwoordigd tijdens de minor. En aangezien we Classé Diversico heten, was het niet makkelijk om al onze individuele ontwikkelingen vast te leggen in deze legacy, en dan moest iedereen het er ook nog eens mee eens zijn. Ook bleef Jaco tijdens de minor (bewust) erg vaag over de legacy. Destijds vond ik dat héél irritant (weerstand) maar achteraf zie ik in dat dit er wel voor heeft gezorgd dat wij een unieke legacy vorm hebben gegeven in plaats van iets na te maken. Tevens heeft me dit onbewust ook geholpen buiten de hokjes te denken. Want vanuit de opleiding ben ik gewend een opdracht te krijgen en die uit te voeren. in dit geval was eigenlijk het resultaat alleen enigszins duidelijk: een legacy. Het feit dat we alleen ongeveer het resultaat wisten waar het product aan moest voldoen, heeft ons ertoe aan gezet om buiten onze comfortzone te stappen. met als logisch gevolg dat het proces van de legacy net zolang als de minor zelf heeft geduurd omdat iedereen individueel uit die comfortzone moest stappen om tot die legacy te kunnen komen. De één is hier gewoon sneller in dan de ander. Voor de assertievelingen zoals ikzelf en Bram en Simon betekende dit dat we onze mond eens wat vaker moesten houden en de controle uit handen geven, voor de meer passieve deelnemers zoals Marianne en Serkan betekende dit juist eens een stapje naar voren te zetten en hun stem te laten horen. Dit punt hebben we op 2/3 van de minor bereikt en toen konden we eigenlijk pas stappen maken. hoe langer ik er namelijk over nadenk, hoe beter ik het idee van de escape room vind. Door de groepen in te delen op basis van persoonlijke doelen en wie elkaar daar op aanvult, kon je tijdens de uitvoer echt merken dat iedereen aan deze doelen werkte of zelfs al vooruitgang had geboekt. 

 

Ik ben van mening dat de legacy voor deze groep een echte uitdaging was waar we allen ontzettend veel van hebben geleerd juist omdat we allemaal zo verschillend waren en toch tot een gezamenlijk product zijn gekomen. zonder het proces had de legacy nooit de waarde gekregen die het nu heeft.